وردی نژاد، جذابیت های ایران برای چین را دربرگیرنده عرصه های ذخائر نفت و گاز، منابع کانی و غیر فلزی، نیروی انسانی کارآمد، بازار پرکشش داخلی، بازارهای تحت نفوذ منطقه ای ایران در غرب آسیا، زیرساخت ها و موقعیت ترانزیتی و مواضع سیاسی و استقلال رای ایران دانست و تصریح کرد: در زمینه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، فضای همکاری دو کشور در شاخه های گوناگون فراهم می باشد. \xa0
وردی نژاد، ظرفیت های ایران در رابطه با چین را جمعیت با سواد و کارشناسان نخبه ایران، \xa0منابع انرژی گسترده و منابع کانی، موقعیت ژئواستراتژیکی جمهوری اسلامی \xa0و ثبات داخلی ایران در شرایط ناپایدار خاورمیانه، منافع منطقه ای مشترک با چین و کشورهای مستقل آسیایی، مواضع سیاسی نزدیک رهبران و دولت های دو کشور \xa0دانست. \xa0
سفیر پیشین ایران در چین\xa0افزود: از این رو، هم زمان با توسعه شتابان اقتصادی چین و روند رو به رشد اقتصاد کشورمان در دهه ها و سال های اخیر، شاهد توسعه روزافزون مناسبات دو جانبه ایران و چین در بخش های مختلف اقتصادی و فرهنگی، در ابعاد دوجانبه و چندجانبه هستیم.
وردی نژاد گام های موثر دیگر در رابطه دو کشور را اینگونه شرح داد: برقراری تعرفه های حمایتی و ترجیحی بین دو کشور؛ منظور از تعرفه های ترجیحی و حمایتی، برداشتن مشکلات از سر راه صادرکنندگان و واردکنندگان است که قدرت رقابت را در بازارهای یکدیگر داشته باشند. \xa0
وردی نژاد ادامه داد: از سوئی، باتوجه به ضرورت گسترش شناخت و تبادل اطلاعات نو و به هنگام، شرایط رفت و آمد و تسهیلات ویزایی و گردشگری میان دو کشور بیشتر شود.\xa0زیرا مردم چین گمان می کنند که ایران فقط تولید کننده نفت است، درحالی که ایران با دارا بودن منابع عمده دیگر نظیر نیروی کارماهر، تولیدات متنوع، کارخانجات تولیدی معظم، صنایع سبک و سنگین می تواند یک شریک قوی و مطمئن برای چین در غرب آسیا و خاورمیانه است.
وردی نژاد\xa0خاطرنشان کرد: فراموش نکنیم که روابط ایران و چین از بعد اقتصادی و فرهنگی هنوز گنجایش توسعه زیادی دارد اما بدلیل فقدان استراتژی و فراز و نشیب های موسمی از ثبات و پویایی لازم برخوردار نیست. البته، تحولات اوکراین و تایوان و رفتار غرب با روسیه و چین، تا حد زیادی ضرورت همکاری ایران، روسیه و چین را برای برنامه ریزان سه کشور روشن تر کرده است. \xa0
وی در تشریح قدم های ضروری برای اجرای تفاهمنامه راهبردی همکاری های ۲۵ ساله گفت: مناسب است که تبادل هیات های تجاری در دو بخش دولتی و خصوصی افزایش یابد و بیشتر به مشارکت و سرمایه گذاری دو جانبه پرداخته شود و با ایجاد یک مکانیزم موثر به تبادل اطلاعات بروز و فرصت های موجود در دو کشور همت بگماریم و در اصل قادر شویم اطلاعات، توانایی و تکنولوژی واقعی چین را به شرکت های ایرانی منتقل کنیم. \xa0
وی همچنین نفت و گاز و پتروشیمی، تولیدات خانگی مشترک در ایران، همکاری های ریلی و حمل و نقلی، ترانزیت و صادرات مجدد کالا، خودروسازی و قطعه سازی، سد و نیروگاه های آبی نوین و اقتصاد دیجیتال و فناوری اطلاعات را از جمله شاخه ها و عرصه های همکاری بر اساس سند ۲۵ ساله دانست. \xa0
سفیر پیشین ایران در چین افزود: باتوجه به مزیت های نسبی در ایران، نظیرارزان بودن منابع انرژی، وجود منابع مختلف وارزان بودن نیروی کار، چین می تواند در قالب سند همکاری های ۲۵ ساله، بخشی از تکنولوژی تولید را به ایران منتقل کند و نیازهای ایران و منطقه غرب آسیا با استاندارد مشترک تولید شود تا در بازارهای خاورمیانه و شمال آفریقا و قفقاز و آسیای میانه به طور مشترک عرضه شود.
وی مشکلات همکاری موثر و همه جانبه دو کشور ایران و چین را عبارت از مشکلات سیاسی، پروپاگاندای غربی و آمریکائی، مشکلات شناختی در عرصه اجرائی و اداری، مشکل گردش اطلاعات شفاف و روان، قوانین و مقررات جهانی تحت نفوذ غرب، محدودیت های سیاسی و حقوقی، ریسک های اقتصادی، تحریم های یکجانبه و حفره ها و گپ های اطلاعاتی بین المللی دانست. \xa0